Het spel wordt gestuurd met grote prachtig geïllustreerde kaarten. Elke speler heeft er hier altijd 6 van in zijn bezit.

Elke ronde is er een nieuwe speler de spelleider. Deze kiest een codewoord en schrijft dit op in de notitieboekjes. Eén boekje wordt echter leeg gelaten. De boekjes worden gedekt goed geschud en uitgedeeld aan de andere spelers. Op één speler na zal iedereen dus weten wat het codewoord is.

De spelleider begint dan met het uitspelen van één kaart uit zijn hand die past bij het codewoord. Hierbij mag hij geen verdere informatie geven. Met de klok mee moeten de andere spelers ook een kaart spelen die bij het codewoord past. Als je niet op de hoogte bent van wat het codewoord is, moet je dus op basis van de reeds gespeelde kaarten snel een beslissing nemen en hopen dat je straks niet door de mand valt. Als alle kaarten zijn gespeeld, doe je dit nog een tweede keer zodat iedereen 2 kaarten voor zich heeft liggen.

Nu laat de spelleider weten wat het codewoord is en hij verklaart ook waarom hij de twee kaarten heeft gespeeld. Vervolgens mogen ook alle andere spelers verklaren waarom ze hun 2 kaarten hebben gespeeld. Als je niet op de hoogte was van het codewoord, zal je nu snel moeten denken en met stalen zenuwen de “ondervraging” doorstaan. Want daarna mag iedereen stemmen op wie ze verdenken de indringer te zijn...